Metody kształcenia
Specyfika nauczania polega na wprowadzeniu nowych metod dydaktycznych: metody projektowej i metody warsztatowej.
Istotą projektu jest samodzielne rozwiązywanie problemów przez studenta. Nauczyciel akademicki pełni rolę doradcy, który przygotowuje dla studenta zadania i doradza, jak rozwiązać te, z którymi samodzielnie student sobie nie radzi.
Warsztat jest metodą pracy skierowaną nie tylko na przekazywanie wiedzy, ale na rozwój osobowości i kompetencji podmiotowych studenta.
Metoda projektowa
Studenci w grupach opracowują i realizują pod okiem wykładowcy wspólny projekt związany z ich zainteresowaniami z danej dziedziny. Działanie to ma na celu zdobycie praktycznych umiejętności niezbędnych do efektywnego wykonywania pracy zawodowej w przyszłości. Nasi absolwenci wyróżniają się na rynku pracy, ponieważ poza wiedzą teoretyczną zdobywaną w trakcie studiów, posiadają konkretne doświadczenia związane z określonym zawodem. Pracodawcy poza wiedzą wymagają od kandydatów umiejętności takich jak:
- umiejętność rozwiązywania problemów,
- umiejętność podejmowania decyzji,
- umiejętność analizowania sytuacji i wyciągania wniosków,
- umiejętność komunikowania się i współpracy w grupie.
Cechy te z sukcesem rozwijane są w trakcie realizacji projektów.
Metoda warsztatowa
Zajęcia prowadzone są metodą warsztatową, której istotą jest aktywne uczestnictwo w zajęciach wszystkich studentów- wykładowca jest mentorem i moderatorem podejmowanych działań. Wszyscy członkowie zajęć działają, uczą się wzajemnie, rozwiązują problemy, wyciągają wnioski. Ważną rolą wykładowcy jest nie tylko umiejętne sterowanie wydarzeniami, ale także bycie otwartym na propozycje i sugestie studentów. Dzięki tej metodzie każde zajęcia są inne, kształtują inne postawy, uczą rozwiązywania nowych sytuacji problemowych.
Absolwent naszej uczelni to osoba dobrze przygotowana do samodzielnego wykonywania pracy zawodowej, jest skuteczny w działaniu, potrafi skoncentrować się na realizacji celu i poszukiwać różnych rozwiązań. Jednocześnie jest to osoba umiejąca działać w grupie i dla potrzeb grupy. Cechy te są obecnie niezwykle pożądane na rynku pracy.
Formy i treści kształcenia powinny być formułowane i realizowane w taki sposób, aby człowiek był wyposażony w umiejętności:
- samodzielnego wyznaczania sobie celów i zadań
- formułowania sposobów ich realizacji
- twórczego rozwiązywania problemów
- analizy skutków przyjętego rozwiązania
- oceny wartości efektów
- wdrożenia w życie przyjętego rozwiązania
Kompetencje te dodatkowo wzbogacone o umiejętności komunikacji, negocjacji i pracy w grupie pozwalają młodemu człowiekowi odnaleźć się w świecie i funkcjonować w warunkach wielokulturowych, a także twórczo się rozwijać. Warto podkreślić, że proces rozwiązywania problemów, czy zadań w odróżnieniu od posługiwania się gotowymi schematami, jest procesem długofalowym, wymagającym czasu i konsultacji. Nie zawsze też przynosi oczekiwane efekty. Wydawać by się więc mogło, że nie tracąc energii lepiej posłużyć się gotowym rozwiązaniem. Myślenie to jest jednak błędne, gdyż człowiek korzystający z narzuconych schematów i gotowych wzorców staje się, często nawet nieświadomie, człowiekiem bezwolnym, wykonującym jedynie polecenia, niezdolnym do podejmowania świadomych decyzji dotyczących jego życia, rutynowo wykonującym zadania.
W tym świetle możliwość podjęcia się samodzielnego rozwiązania postawionego problemu, któremu towarzyszy poszukiwanie, penetracja, dociekliwość, nie jest zbędną utratą energii. Jest wartością samą w sobie, która buduje człowieka, sprawia, że staje się on otwarty na wyzwania i odważnie stawia im czoło. Proces ten staje się zatem zasadniczym elementem działania człowieka na poziomie strategicznym a także częścią jego rozwoju duchowego.